खै के भनौँ माया दिइ मुटु दुखाउनेलाई

तिमी सधैँ भन्ने गर्थ्यौ-'मैले तपाईंलाई बिर्सन यो संसार छोड्नुपर्छ चन्द्र । म मर्न सक्छु तर तपाईँलाई भुल्न सक्दिन ।' तिमीले त्यसो भन्दा मन खुशीले पागाल हुन्थ्यो । म आफुलाई संसारको सबै भन्दा भाग्यमानी प्रेमी हुँ भन्ने आभास गर्थेँ । हामी संगै

हाँस्यौँ,रमायौँ अनि धेरै सपनाहरु सजायौँ । तर सपना त केबल सपना नै हुँदोरहेछ । आज हेर न तिमी त मेरो जिन्दगीबाट टाढा भयौ तर तिम्रो याद , तिम्रो सम्झना मेरो मनबाट टाढा भएन । तिमीलाई भुल्न कती प्रयास गरें तर सकिन । तिमीलाई भुल्न गजल लेखेँ तर रदिफ र काफिया बनेर तिमी धाइरह्यौ, गीत गाएँ तिमी शब्द शब्द अनि सँगीतको ताल बनेर पछ्याइ रह्यौ ।मनै न हो तिम्रो यादमा तड्पने गर्छ । तिम्रो यादमा जती तड्पे पनि अनि अब त जसरि नि भुल्छु भनेर यो मनलाई निचोरेर राख्दा पनि मुटुको कुनाबाट , मुटुको धड्कनबाट तिम्रो माया निस्किएर गएन ।
खै के भनौँ माया दिइ मुटु दुखाउनेलाई
सकिएन भुल्न मिठो सपना देखाउनेलाई ।