दु:खमै भए पनि रमाएको थिएँ म

म सधैँ सोच्ने गर्थेँ म आफ्नो छुट्टै मायाको संसार बनाउनेछु । जती पिडा परेता पनि म पनि एक दिन अवश्य पनि खुशीले हाँस्नेछु तर जिन्दगी फूल झैँ फुलाउँछु भन्दा भन्दै कती खेर काँडा बन्न पुगेछ थाहै भएन मलाई ।
हिजोका दिनहरुमा म धेरै दु:खी थिएँ । दु:खमै भए पनि रमाएको थिएँ म । जसोतसो जिन्दगी चलिरहेको बेला तिमी मेरो जिन्दगीमा आयौ । मन भरी खुशी छरी दियौ अनि हाँस्न भुलिसकेको यो चन्द्रलाई पून: हाँस्न सिकयौ तर बिडम्, वना आज तिमीले फेरी मलाई उही पुरानै अवस्था मा छोडी दियौ मन दुखाएर , मन टुटाएर ।